Η Σαπφώ και η «αρρώστεια» της αγάπης

Ταξίδι στη Λευκάδα.Στην άκρη του νησιού,το ακρωτήρι ,ο Λευκάτας ,στη θέση του.

Πριν πολλά χρόνια, στον φάρο του Λευκάτα υπήρχαν ακόμη φαροφύλακες.΄Ενας από αυτούς,είχε αποπειραθεί να διακοσμήσει το σπιτάκι του φάρου με κάποιου είδους τοιχογραφίες που αναφέρονταν στον μύθο της Σαπφούς.Τυπικά λαϊκές ζωγραφιές,που εν τέλει θύμιζαν κάτι μεταξύ Θεόφιλου και Μποστ.Θυμάμαι ακόμη μπουκέτο λουλουδιών,με βελάκι και λεζάντα:»Λουλούδια που πρόσφερε η Σαπφώ στον Φάωνα και εκείνος δεν τα πήρε ο άκαρδος»(…)

Η Σαπφώ.Μια άγνωστη.Για την οποία «γνωρίζουμε πολλά»…

Εκτός από το γεγονός ότι ήταν ποιήτρια,ότι αγαπούσε (και) τις γυναίκες ,ερωτεύτηκε φαίνεται,και μάλιστα στα γεράματα,τον Φάωνα,νεότερό της.Σύμφωνα με την παράδοση,ο αδελφός της,για να αποφύγει την οικογενειακή ντροπή,ναύλωσε καράβι στον Φάωνα,και τον έστειλε να κάνει εμπόριο στη Σικελία.Εκείνος βέβαια απεδέχθη την πρόταση χωρίς τον παραμικρό δισταγμό και έφυγε εγκαταλείποντας τη Σαπφώ.

Ωστόσο,απ΄ότι φαίνεται,η Σαπφώ δεν επτοείτο από κάτι τέτοια.Οπότε,ναυλώνει ένα δεύτερο πλοίο και επιχειρεί να ακολουθήσει τον Φάωνα στην άγρια Δύση.
Στα ανοιχτά του Λευκάτα,το πλοίο ναυαγεί.Η Σαπφώ σώζεται,ανεβαίνει στα απόκρημνα βράχια του Λευκάτα,αλλά εκεί απελπίζεται,μελαγχολεί.Θεωρεί ότι είναι θέλημα θεών να μην συναντήσει τον Φάωνα,οπότε αυτοκτονεί ,πέφτοντας από τους βράχους στη θάλασσα.

Η κατακρήμνιση από βράχια φαίνεται να ήταν για την αρχαιότητα μια μέθοδος επίλυσης προβλημάτων(ψυχικών,κοινωνικών ή άλλων…)
Υπάρχει μαλιστα και κάποια εκδοχή αυτής της παράδοσης-νεότερη ή αρχαιότερη-που συνδέει την κατακρήμνιση από τους βράχους του Λευκάτα με απαλλαγή από ερωτικό πάθος (για τους επιζώντες) : εν ολίγοις,όσοι υπέφεραν από αδύνατο έρωτα,μπορούσαν να πέσουν από τον Λευκάτα,και αν επιβίωναν,θεραπεύονταν για πάντα.

Ωστόσο δεν θάθελα τώρα να σταθώ σ΄αυτό.Αυτό που μ΄ενδιαφέρει είναι η Σαπφώ.Με ενδιαφέρει το δικό της πάθος.Αυτό προσπαθώ να προσεγγίσω,αυτό προσπαθώ να καταλάβω.