Οι επίμονοι παραθεριστές

Ανάμεσα στα ταχύπλοα,τα ελικόπτερα και τα πυροσβεστικά καναντέρ,συνεχίζουμε απτόητοι τα μπάνια μας στα λιμανάκια του Αύλέμονα και στις γύρω παραλίες.Η φωτιά στο μεταξύ δεν λέει να σταματήσει.Κατακαίει ρίγανες, θυμάρια, φασκόμηλα,ασπάλαθους(τα τοπικά δάση) και μέλισσες,φίδια,λαγούς,ζουρίδες και ότι άλλο έβρισκε μέχρι τώρα καταφύγιο εκεί.

Η ατμόσφαιρα σήμερα στη Λίμνη είχε κάτι το απόκοσμο.Σαν να κολυμπούσαμε σε πεδίο μάχης.
Αεροπλάνα προσθαλασσώνονταν σε απόσταση αναπνοής για να γεμίσουν με νερό τις δεξαμενές τους και μετά,πετώντας πάνω από τα κεφάλια μας ,κατευθύνονταν στο μέτωπο της φωτιάς,ορατής από την παραλία.Ελικόπτερα Scorpion με κρεμαστά καλάθια,λίγο σαν παιδικά παιχνίδια αυτά,επιχειρούσαν κάτι άτεχνες βουτιές των καλαθιών τους και μετά,υψώνονταν στάζοντας από παντού,με κατεύθυνση τις καιγόμενες πλαγιές.
Και φουσκωτά κατέφθαναν ορμητικά στην ακτή αποβιβάζοντας όχι αποφασισμένους κομμάντος, αλλά αποφασισμένους κολυμβητές.

Και εμείς;Των δασών ημών επιπραμένων ημείς κολυμβώμεν;

Εμείς,πιστεύοντας καθημερινά (αλλά και καθημερινά διαψευόμενοι) ότι πρόκειται για μια μικρή φωτιά,που εύκολα θα ελεγχθεί,ή πεισμένοι ότι δεν μπορούμε να βοηθήσουμε στην κατάσβεσή της,(αφού οι απόκρημνες πλαγιές είναι απρόσιτες στον άνθρωπο,αφού έχουμε μια κάποια ηλικία,άσε και τα αναπνευστικά προβλήματα λόγω καπνίσματος…),φροντίζουμε επιμελώς να παραμένουμε κοντά στις παραλίες,σε πλήρη εγγύτητα με τη θάλασσα,σε περίπτωση που…

Και εξακολουθούμε να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στο κράτος,στους ηρωϊκούς πυροσβέστες, στην Αγία Μόνη ,στην Παναγία την Ορφανή,στην Παναγιά τη Μέλισσα,άντε και στη Μυρτιδιώτισσα,την επίσημη Παναγία του νησιού.