«…Υπάρχουν εθνικοί μύθοι, ιστορίες και αφηγήσεις που συμμετέχουν στη φαντασιακή συγκρότηση της κοινωνίας, όπως θα έλεγε και ο Καστοριάδης. Ακουγε η Ιωάννα της Λωρραίνης φωνές; Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι. Για φαντασθείτε όμως μια συζήτηση στο γαλλικό κοινοβούλιο γύρω από το θέμα. Υποθέτω ότι θα προκαλούσε τη σχετική θυμηδία στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη χάχανα, σαν αυτά που προκαλεί ο Λουί ντε Φινές στο «Ραμπί Ζακόμπ», όταν διαπιστώνει πως ο οδηγός της λιμουζίνας του, που τον λένε Σολομών, είναι Εβραίος. «Είστε Εβραίος, Σολομών; Δεν το πιστεύω»…»
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_09/06/2013_503495
Πολύ ωραίο αρθρο, η μόνη του αδυναμία είναι η τελευταία παράγραφος που αναφέρετε στη Κυρία Ρεπούση, δεν ήταν αναγκαίο, ακόμα και εγώ, από τα έξω, κατάλαβα σε τι αναφερόταν.
By: Maria on 10 Ιουνίου 2013
at 14 h 45 mi